Theo Kiewiet

Pompoenkoning van Ameland

“Misschien krijg ik ooit de titel Pompoenkoning van Ameland”, lacht Theo Kiewiet uit Buren. Hij wint met grote voorsprong de pompoenwedstrijd 2005. Zijn reus is 226,5 kilo. Theo wil het geheim van de smid wil wel vertellen. Het begint met goed zaad en goede grond. Daarna volgt een uitgekiende bewatering en het geheime wapen is de mest. “Skapedong, heel veul skapedong”. Kiewiet wijst naar de schapen in de aangrenzende weilanden. Daar heeft hij de mest vandaan.

Er moeten vier mannen aan te pas komen om de pompoen, zonder dat hij beschadigt, op een provisorische pompoenweegschaal te rollen. Op heel Ameland is geen weegschaal te vinden die deze bol aan kan. Theo heeft van vier personenweegschalen en een plaat multiplex een weegschaal geknutseld. Hij weet al hoe zwaar de pompoen ongeveer zal zijn, nog voor het ding gewogen is. De maten en de omtrek geven een indicatie. Theo Kiewiet schat zijn pompoen op 220 kilo. Hij blijkt er 6,5 kilo naast te zitten.

De concurrentie heeft tot 10 oktober de tijd om Theo Kiewiet voorbij te streven. Dat zal niet meer lukken. Kiewiet wint een weekendje weg. “En de tweede prijs win ik ook, want die ligt daar”, wijst hij naar een enorme oranje bol achter in het tuintje. De tweede prijs is een rondvlucht boven het eiland en daar heeft Theo wel zin in.

Vorig jaar woog de dikste pompoen 105 kilo. Het jaar daarvoor, de eerste keer dat de wedstrijd georganiseerd werd, haalde de kweker met een knoert van 54 kilo de hoofdprijs.

Theo Kiewiet heeft plannen om pompoenen van 300 tot 400 kilo te kweken. Hij wil meedoen aan de Nederlandse en uiteindelijk aan de Europese kampioenschappen. Zijn strategie heeft hij al uitgedacht. Hij voegt een nieuwe bemestingstechniek toe. Volgend voorjaar komen naast de schapendrollen vissenkoppen te liggen. Bovendien gaat hij een tijdelijke kas bouwen om warmte te vangen.

Pompoenen kun je zien groeien. Dat is wat Theo er zo leuk aan vindt. In één dag zie je de pompoen ter grootte van een voetbal groeien tot het formaat van een basketbal. Bovendien zijn ze decoratief en zijn ze eetbaar. Theo maakt er soep van. De kampioenspompoen krijgt een ere plekje aan de Willibrordusstraat in Buren. Eind november oogst de kweker het zaad. Dan is het gebeurd met deze gele joekel. De zaden geeft hij aan de liefhebbers en hij kweekt er volgend jaar weer een nieuwe generatie reuze pompoenen mee. Een paar dagen voor Koninginnedag gaan de zaden de grond in.

Pompoenkweken is een hobby van de Buremer. Een andere hobby is het bouwen van scholen in Nepal. Zijn streven is om de twee hobby’s bij elkaar te brengen. Hij wil pompoenen kweken in Nepal om ze aan te bieden aan de weeskinderen die op de scholen zitten die hij daar heeft gebouwd.