Jan Kiewied ‘Voor het eerst zag ik mijn vader huilen’

In de rubriek ‘Verliefd op Ameland’ praten we met mensen die hun hart verloren zijn aan het eiland of aan iemand op het eiland. Mensen die voor de liefde naar het eiland zijn gekomen of mensen die uit liefde voor het eiland elk jaar weer terugkeren. Vandaag vertelt Jan Kiewied (72) over zijn liefde voor Ameland, het eiland waar hij zoveel mooie avonturen beleefde. 

‘Mijn eerste kennismaking met Ameland was toen ik zes jaar was. Mijn oma, die in haar jonge jaren op Ameland woonde, werd na haar overlijden op Ameland begraven. Met mijn vader ging ik mee naar de uitvaart. Ondanks de aanleiding voor ons bezoek was ik al verkocht op de heenreis van Limburg naar Ameland, dankzij het mooie Friese landschap en de geur van het wad bij de aanlegsteiger.
Ik herinner me nog goed dat oma in een open koets of kar door het dorp Nes werd gereden. Dat vond ik erg fascinerend. Ook zag ik mijn vader voor het eerst in mijn leven huilen. Dat vond ik heel aangrijpend. Het was, alles bij elkaar, een hele bijzondere gebeurtenis, maar ik zag wel gelijk de schoonheid van het eiland. Misschien is juist daardoor die verliefdheid op het eiland wel altijd gebleven. Het eiland was toen nog zo ongerept en nog mooier dan nu.’

‘De jaren daarna gingen wij ieder jaar naar Ameland. Er woont veel familie van mij op Ameland. Oma was de oudste dochter van Foppe de Jong, die aannemer was, en Yeke Mosterman. Zij hadden elf kinderen. Op de Kooi woonde mijn Marie Kiewied in het huis waar vroeger de Oranjes woonden. Het staat nu leeg na haar overlijden, maar ik ben er vorig jaar nog geweest. Ik heb veel herinneringen aan de tijd dat wij daar vroeger speelden en op het paard mochten.
Tijdens de vakantie verbleven wij op camping Klein Vaarwater in een van de caravans van Oom Theo. De drie caravans waren vernoemd naar hun zoons, Tjeerd, Antoon en Jan.
Voor mij waren dat de mooiste jaren. Als jonge jongen ging ik met mijn vader voor dag en dauw pieren steken en dan het botwan uitzetten bij eb en het weer ophalen als het water tot aan je kuiten stond. Soms hadden we wel zeventig botten aan de lijn. Mijn moeder bakte de visjes op de camping en de rest verdeelden we over de familie of brachten we naar hotel De Klok, waar we vervolgens tegen een gereduceerde prijs mochten eten.’

‘Het was een heerlijke, avontuurlijke tijd. ’s Ochtends ging ik al heel vroeg in de ochtend op pad. Dan liep ik van de camping via de kooikers duinen en het Vennoot naar de bunker op het Oerd, daar waar nu het uitzichtplateau is. Die bunker fascineerde me en het was nog een hele klus om er te komen. Ik zat helemaal onder de schrammen als ik weer terug kwam lopen via de wadkant. Nu kan je daar niet meer langs omdat het een woest landschap geworden is met veel kwelders.
Ook ontmoette ik op Ameland mijn allereerste vriendinnetje en deelde met haar mijn eerste zoentje. Dat is natuurlijk onvergetelijk!
Zij was een vriendinnetjes van mijn zusje en het was een echte vakantieliefde. We hebben nog een tijd brieven naar elkaar geschreven, waar zij dan een beetje parfum op spoot. Maar zoals dat gaat met de meeste vakantieliefdes ging het ook weer voorbij. Ik kreeg verkering in Limburg en ging trouwen en met de tijd zijn we elkaar uit het oog verloren.’

‘Een van de mooiste herinneringen is dat wij met de hele familie, met ooms en tantes, garnalen gingen kruien bij paal 16. Dat deden we met een groot net en de garnalen werden dan op het strand gekookt in een grote pot. Daarna werden ze op een wit laken gegooid zodat wij ze konden plukken en eten. Zalig was dat, garnalen zo uit de zee.
En wat ik ook nooit zal vergeten is dat ik in Nes vaak bij Bakkerij de Jong langsging. Mijn neef werkte daar, en als ik dan in het steegje aan de zijkant op het raam klopte dan kregen wij breukkoekjes; de gebroken koekjes die niet meer verkocht mochten worden. Dat was natuurlijk geweldig!

In de jaren ’90 ben ik begonnen om met vrienden en bekenden uit Limburg mosselen te rapen op het wad. ’s Avonds gingen we die dan koken in de boerderij. Dat was iets wat zij nog nooit gedaan hadden en daardoor was het natuurlijk een hele ervaring.
Als ik in Holwerd aankom en het wad ruik, dan komen er gelijk beelden in mij op van het dobberen op een luchtbedje op de Waddenzee, dat vond ik de mooiste plek om te zwemmen, bij de Burensteiger. Dat is nog steeds mijn favoriete plekje op Ameland. Nu hebben ze daar een betonnen zitbank gemaakt. Mijn vrouw en ik halen graag een ontbijtje om het daar op te eten. Het is een heerlijke plek om te genieten van eb en vloed, de geur van het wad en de vogels.Eigenlijk zijn er gewoon teveel mooie herinneringen om uit te kiezen!’

‘Met mijn vrouw heb ik verschillende reizen gemaakt, naar Corsica, Elba en Toscane. Maar we hebben besloten dat we dat niet meer gaan doen. Zij was gelukkig ook gelijk verknocht aan Ameland. Dus nu gaan we de hele zomer naar Friesland om daar te fietsen. Natuurlijk maken we ook een paar keer de overtocht naar Ameland. Daarom staan we ook op de mooie camping “De Blije Wadden”. Dat is niet alleen een mooie en rustige camping, maar het is dichtbij de boot naar Ameland en een mooie uitvalsbasis om mooie fietstochten door Friesland te maken. Ik hoef niet meer naar Italië. Op Ameland genieten we van het fietsen en wandelen, bezoeken we graag het mooie dorp Nes en de vuurtoren. We gaan graag uit eten bij Hotel de Jong waar je lekker en betaalbaar kunt eten. Mijn favoriete gerecht zijn natuurlijk de oesters, van het wad.’

Woon jij op Ameland en heb je een bijzonder verhaal te vertellen voor een van onze rubrieken of ken je iemand met een goed verhaal die dat graag met ons wil delen? Laat het ons dan weten via info@persbureau-ameland.nl